Francuska kuchnia znana jest ze swojej różnorodności i wyrafinowania, która jest obecnie uważana za jedną z najważniejszych gastronomii na świecie. Jej głównymi produktami są masło, sery, pomidory, drobne zioła, wieprzowina, wędliny itp. a przede wszystkim warzywa w ogóle.

Poniżej znajduje się spis wszystkich punktów, którymi zajmiemy się w tym artykule.

Dania główne kuchni francuskiej

Najbardziej tradycyjne dania Francji zwykle zawierają sery wśród swoich składników, co jest dobrze znane z szerokiej gamy serów, które ma francuska gastronomia. Chleb, mięso z kaczki lub gęsi oraz kremy lub przeciery są również często bardzo obecne na stołach większości domów i restauracji we Francji. Poniżej podajemy listę głównych dań tego kraju.



równo

Aligot to oryginalna specjalność gastronomiczna Masyw Aubrac które rozprzestrzeniły się przez regiony Limousin i Auvergne, aż w końcu stały się znane jako typowe danie francuskie. Jest to rodzaj bardzo gęstego puree ziemniaczanego, ponieważ miesza się go z surowym serem, tzw pić fraiche.

Wraz z serem pasta ziemniaczana jest podgrzewana na małym ogniu i bardzo ważne jest, aby ją powoli mieszać, aby uzyskać teksturę charakteryzującą to danie. Dodatkowo w ten sposób ser równomiernie się topi, dzięki czemu ostateczna konsystencja jest elastyczna. Na koniec zwykle dodaje się masło, czosnek lub nawet świeżą śmietanę.

Quenelle

Jest to francuska potrawa przypominająca wyglądem kiełbaski lub klopsiki. To jest pasta kasza pszenna który jest zmieszany z mąką, jajami i mlekiem, aby na koniec dodać do niego trochę drobiu, cielęciny lub ryb. Jest to typowa gastronomiczna specjalność Lyonu, gdzie tzw Quenelles de Brochet lub quenelles de lucio.

Są ukształtowane w nieco osobliwy sposób, ponieważ do tego używa się łyżek do zupy lub są wykonane bezpośrednio ręcznie. Tradycyjnie gotuje się je „parząc” w bulionie mięsnym (bulion) lub ryby, czasem nawet kraby.

Gdy to zrobisz, przygotowuje się biały sos na bazie Bechamelchoć są też z sosem pomidorowym i ryżem. Następnie quenelle gotuje się razem z tym sosem, dzięki czemu uzyskują wygląd widoczny na obrazku. Opcjonalnie można dodać zapiekankę na bazie sera lub są nawet tacy, którzy smażą je na oliwie z oliwek.

Cassoulet

Denominowane cacolet w prowansalskim to gulasz podobny do typowej hiszpańskiej fasoli, przyrządzany z białej fasoli lub fasoli w towarzystwie mięsa różnych zwierząt, takich jak kurczak, wieprzowina lub wołowina. To danie jest typowe południe francji, zwłaszcza z regionów Midi-Pyrenees i Langwedocji.

Jest to niewątpliwie najbardziej tradycyjne i popularne danie, więc jak to często bywa przy tego typu daniach, przepis może się różnić w zależności od rodziny. Jednak podstawowym składnikiem jest Biała fasola, gotowane razem z kawałkami mięsa i różnymi kiełbasami (żeberko wieprzowe, boczek, skórka bekonowa, kaczka confit, kiełbaski toulouse itp.).

Przygotowanie tego dania nie jest szybkie, ponieważ fasolę należy najpierw namoczyć dzień wcześniej lub przynajmniej kilka godzin wcześniej. Następnie fasolę gotuje się na wolnym ogniu wraz z innymi składnikami, w tym pomidorami, cebulą, czosnkiem, marchewką i różnymi prowansalskimi ziołami. Ponadto najbardziej tradycyjnym sposobem gotowania jest gotowanie w glinianym garnku lub casole, stąd jego nazwa.

Serowe Fondue

La Serowe Fondue To rodzaj kremu, który można przyjmować jako dodatek do innych składników lub maczając w nim kawałki chleba. Właściwie jest to danie pochodzące ze Szwajcarii, a konkretnie z Granica francusko-szwajcarska, wokół Jury i Alp.

Typowe sery, które są zwykle używane do przygotowania fondue, to dwa: z jednej strony ser Gruyère, z drugiej zaś ser Emmental. Są one nakładane w równych częściach, więc uzyskany smak jest mieszanką obu. Istnieje jednak kilka rodzajów plików Serowe Fondue w zależności od regionu, w którym jest przygotowywany. Tak więc inne stosowane rodzaje serów to: vacherin, sbrinz, gruyère de savoie, beaufort i comté.

Oryginalna receptura dotyczy sera, ale z biegiem lat pojawiło się wiele wariantów, w tym czekolada, która jest spożywana jako deser. Sposób na to polega na wbiciu widelca lub małego szpikulca do garnka zawierającego bardzo gorący topiony ser.

Wszyscy goście przy stole zanurzają się w nim, więc zapiekanka jest wspólna dla wszystkich gości. To danie jest bardzo kaloryczne. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak gotować prawdziwe fondue serowe, zalecamy obejrzenie następującego filmu:

Ratatuj

Zrobiony z różnych warzyw, jest naturalnym daniem Niza i region Prowansjana południowy wschód od Francji. W rzeczywistości jest to posiłek wegetariański, a nazwa pochodzi od czasownika tuiler znaczenie zmywacz. Ideą jej przygotowania jest usmażenie każdego z warzyw na oliwie z oliwek, a następnie wspólne ugotowanie. To bardzo popularne danie w całej śródziemnomorskiej Europie.

Do przygotowania tego popularnego francuskiego dania przygotowuje się gulasz na bazie czosnku, papryki, czosnku, cukinii, cebuli i bakłażanów, z których uzyskuje się różne kolory charakteryzujące to bogate danie, jak widać na obrazku pokazane poniżej. Oczywiście nie można przegapić oliwa z oliwek. Na koniec, po ugotowaniu wszystkich warzyw, dodaje się różne przyprawy, w tym tymianek, liść laurowy, bazylię i oregano.

Kogut w winie

El Coq au vindosłownie kogut do wina, to chyba najsłynniejsza potrawa Kuchnia oksytańska, które zostało znacjonalizowane jako typowe danie francuskie. W południowej Francji używa się mięsa kaczego lub gęsiego, podczas gdy w północnej Oksytanii można stosować inne rodzaje mięsa, takie jak wołowina.

Legenda głosi, że oryginalny przepis na to wykwintne danie zawdzięcza szefowi kuchni z Juliusz Cezar, słynny cesarz Republiki Rzymskiej. Według legendy, kucharz ten wymyślił to danie, chcąc oddać hołd swojemu cesarzowi po podboju Galii. Jednak wiele regionów Francji kwestionuje wynalezienie tego dania, ponieważ w rzeczywistości jego pochodzenie jest do tej pory niepewne.

Jak sama nazwa wskazuje, ogólnie do jego przygotowania należy dodać dużą ilość wina czerwone winochociaż w niektórych wariantach używa się białego wina. Ponadto, aby wzmocnić ich smak, konieczne jest dodanie warzyw, takich jak cebula czy rzepa. W niektórych obszarach dodaje się również grzyby, zwykle smardze (zwane również cagarrias, smardzami lub szmulcami).

Sałatka nicejska

Przetłumaczone na hiszpański jako Niezła sałatkaTo potrawa pochodząca z regionu Nicei, choć obecnie szczególnie popularna jest w regionie Cote D'Azur. Jego wygląd zachwyca jaskrawymi kolorami, które uzyskuje się dzięki różnorodności składników: pomidorów, jajek na twardo, fasoli, sałaty, gotowanych ziemniaków, ogórków, cebuli, tuńczyka, czarnych oliwek, anchois ... A wszystko to doprawione popularnym sosem Dijon vinaigrette.

Tradycyjna receptura to ta, która stała się popularna od 1880 roku w regionie Montpellier, zgodnie z którą to salade Powinien być przygotowany na płaskim talerzu, na którym stoi „legowisko” różnych warzyw, w tym wymienionych powyżej. Warto jednak wspomnieć, że oryginalna wersja tej sałatki nie zawierała czerwonej papryki, cebuli czy ziemniaków, a zamiast tego zastosowano serca karczoch zamiast tego.

Pierś z kaczki

Termin magret sam w sobie jest odpowiednikiem w języku hiszpańskim chudy, to znaczy, odnosi się do chudego fileta mięsnego, który zwykle pochodzi z gęsi lub kaczka utuczonajest bardzo ważne, że ptak był wcześniej jęczmieniem, ponieważ na tym polega różnica między byciem rozważanym magret lub tradycyjny mostek.

W ten sposób, jeśli magret znaczy szczupły, kaczka równa się pato, więc to danie składa się z chudej pieczonej kaczki. To danie składa się z chudego tuczonego mięsa z kaczki lub gęsi, które podaje się w filetach. Zwykle podawany jest z sosem pomarańczowym, a jako dodatek może zawierać kuskus, ryż lub pieczone ziemniaki.

Morszczuk w beurre blanc

To danie składa się z kłód morszczuka lub schabów, które są podawane w środku Beurre Blanc sos. Ten sos jest typowy dla Francji, a konkretnie pochodzi z regionu Bretanii. Powstaje z masła (choć są tacy, którzy wolą krem ​​mleczny Milbona) zmieszanego z redukcją białego wina i szalotki.

Historia wynalezienia sosu beurre blanc jest najciekawsza, ponieważ według legendy powstał on w wyniku błędu francuskiego kucharza Clémence Lefeuvre, który zapomniał włożyć jajka podczas przygotowywania sosu bearnaise (Sos Bearnaise po francusku).

Quiche Lorraine

To danie jest obecnie znane na całym świecie. Jest to w zasadzie wytrawne ciasto na bazie bryzy lub kruchego ciasta, wypełnione mieszanką śmietana y jajka.

Oryginalna receptura z regionu Lotaryngii nie zawierała więcej składników, ale z biegiem czasu dodano do niego inny podstawowy składnik: ser. W różnych wariantach tego przepisu można również znaleźć bekon lub szynkę i inne warzywa.

vichyssoise

To zimna śmietana podobny do zupy, chociaż czasami może wyglądać bardziej jak przecier, w zależności od tego, jak rzadka jest. Ze względu na swoją konsystencję przypomina również słynne andaluzyjskie gazpacho. W każdym razie jego składnikami są: por, ziemniak, cebula, śmietana i mleko. Wszystko to jest kruszone i tradycyjnie podawane w misce lub głębokim talerzu.

Pochodzenie tego kremu jest nieco niepewne, ponieważ są tacy, którzy uważają, że jest to w rzeczywistości danie pochodzenia amerykańskiego. Najbardziej rozpowszechniona wersja mówi, że oryginalny przepis został przygotowany przez francuskiego szefa kuchni Ludwik Diat w czasie, gdy pracował dla Ritz-Carlton w NY. Kucharz wybrał miasto Vichy, aby nazwać swoje odkrycie, ponieważ znajduje się ono w pobliżu Montmarault, jego rodzinnego miasta.

Galette

Właściwie galety są soloną odmianą naleśniki z regionu Bretania która różni się od tych, ponieważ są wykonane z ciasta gryczanego i wody. Są wypełnione wszelkiego rodzaju dodatkami, w tym: mięsem, rybą, grzybami, warzywami itp.

Jednak termin opłatek Jest często używany w kuchni francuskiej w odniesieniu do dużej liczby potraw, które charakteryzują się okrągłym kształtem i rześkim dotykiem na podniebieniu. Jest na przykład wariant o nazwie Galette des Rois (dosłownie galeta królów), bardzo typowe danie 6 stycznia lub Dnia Trzech Króli.

Foie gras

Dosłownie foie gras po francusku to znaczy stłuszczenie wątroby i został dostosowany do hiszpańskiego jako fuagras. W rzeczywistości danie to jest podobne do pasztetu tak popularnego w Hiszpanii, chociaż nie jest pasztetem jako takim. We Francji jest wykonany z gęsia wątroba lub kaczka, która została wcześniej utuczona kukurydzą.

Produkcja foie gras została zakazana w kilku krajach, takich jak Niemcy, Argentyna, Indie, Włochy czy Wielka Brytania ze względu na przepisy zakazujące karmienia na siłę. Oprócz Francji producentami foie gras są również: Węgry, Bułgaria, Hiszpania, USA, Chiny, Belgia i Kanada.

Kaczka confit

Kaczka confit to hiszpańskie tłumaczenie confit de canard. To danie, które składa się z pieczonego udźca kaczki i jest specjalnością regionu Gaskoniana południowy zachód od Francji.

Technika przygotowania kaczka confit Jest jednym z najstarszych istniejących i polega na soleniu kawałka mięsa i duszeniu go we własnym tłuszczu. Cały proces trwa prawie 3 dni, ponieważ confit należy moczyć w soli i czosnku przez 36 godzin. Jako dodatek podawany jest z pieczonymi ziemniakami.

Francuskie tosty lub tartina

Tartine w języku hiszpańskim brzmi jak tarta o mała tartaale mimo to nie do tego odnosi się ta nazwa, ponieważ podstawą tartiny jest chleb, zwykle kromka chleba. Zwykle dodaje się do tego inne łatwo rozprowadzające się składniki, takie jak masło i mermeladanajbardziej typowy w słodkiej wersji tartiny.

Jednak słona wersja tartiny jest bardzo podobna do typowych szaszłyków wśród hiszpańskie tapas. Najpopularniejsze są takie składniki jak ser, pasztet czy foie gras. Rezultat jest bardzo podobny do bruschetty, jednej z najbardziej typowych potraw włoskich. Kromkę chleba można podawać tostowaną lub naturalną. Na przykład słynny pa amb tomaca z Catalunya byłby daniem bardzo podobnym do tartina.

Ponadto warto wspomnieć, że przygotowując tartynę należy wziąć pod uwagę konsystencja chleba których będziemy używać, zwłaszcza jeśli zamierzamy użyć kilku składników, ponieważ im większa ilość, tym więcej będą one ważyć, a zatem tym bardziej spójny musi być chleb, aby wszystkie te składniki się nie łamały.

Bouillabaisse

Bouillabaisse to nazwa zaczerpnięta z tego oryginalnego dania z Prowansji, a konkretnie z Marsylii, chociaż jego oryginalna nazwa w języku francuskim to bouillabaisse o bolhabaiss w prowansalskim oksytańskim. W rzeczywistości jest to proste danie składające się z zupa rybna gotowane z różnych całych ryb.

Bouillabaisse ma bardzo podobne danie w portugalskiej gastronomii: gulasz rybny, co z kolei jest bardzo popularne także w Galicji (Hiszpania). Tak czy inaczej, legenda o pochodzeniu tej zupy mówi, że zaczęli ją przygotowywać rybacy, którzy robili ten gulasz, aby wykorzystać wszystkie ryby, które pozostały na dnie ich koszy.

Jednak niektórzy autorzy szacują, że pochodzenie jest spowodowane sławnym gulasz rybny Katalończyk, którego sława rozprzestrzeniła się w Pirenejach w kierunku północnym już w XIX wieku.

Tartiflet

Tartiflette to potrawa przygotowywana w piekarniku z kuchni Sabaudii i Górnej Sabaudii, choć historycznie powstała na obszarze rozciągającym się od masywu Aravis po Val d'Arly, gdzie z kolei ser reblochon, jeden z głównych składników tego dania. Dziś to danie jest tak sławne, że mieszkańcy Sabaudii są naprawdę dumni ze swojego gwiezdnego dania.

Oprócz sera reblochon tartiflette zawiera gotowane ziemniaki, boczek, cebulę, paprykę, świeżą śmietanę (tzw. Creme fraiche po francusku), odrobina pieprzu i trochę białego wina dla smaku. Wszystko to gotuje się w piekarniku, aby ser znajdujący się w górnej warstwie był zapiekany.

Raclette

Nazwa wycieraczka gumowa jako taki odnosi się do odmiany sera pochodzenia szwajcarskiego o tej samej nazwie, a konkretnie oryginalnego z kantonu Valais. Jest to ser wytwarzany z surowego mleka krowiego, który bez topienia ma zwykle kształt koła. Każde koło waży zwykle średnio 6 kg. We francuskich regionach Owernii, Bretanii, Sabaudii i Franche-Comté istnieje największa produkcja tego typu sera.

Jednak nazwa wycieraczka gumowa dotyczy dzisiaj grill elektryczny gdzie ten ser jest dziś gotowany wraz z innymi składnikami, takimi jak gotowane ziemniaki, pikle i kiełbaski. Najczęściej to danie gotuje się podczas posiłków grupowych lub uroczystości z rodziną lub przyjaciółmi, tak aby goście siedzieli przy grillu przy stole, gotowali i kładli na talerzach to, co chcą.



Dodatkowo grill posiada swoistą tacę, na której umieszcza się ser raclette. W ten sposób, ponieważ blacha ma kształt łopatki, co sprawia, że ​​o wiele wygodniej jest polać stopiony ser na resztę potrawy na talerzu (np. Ziemniaki i kiełbaski są nim zwykle przykrywane). W Szwajcarii bardzo typowe jest również picie gorącego napoju lub lekkiego białego wina (np. Wina Chasselas).

Flammkuchen

El Flammkuchen, También llamado flamenkuchen, obie nazwy pochodzenia alzackiego, to typowe danie z Alzacji, Palatynatu i Baden (Niemcy). W języku francuskim jest zwykle nazywany Tarte flambirowane. W rzeczywistości, ze względu na swój wygląd i sposób przygotowania, Flammkuchen jest bardzo podobny do pizzy Włoski, choć z niewielkimi różnicami.

Podstawę stanowi więc cienkie ciasto chlebowe z mąki i wody, któremu nadaje się okrągły kształt (stąd podobieństwo do pizzy). Na tej podstawie umieszczane są inne elementy, które zmieniały się w czasie, ale tradycyjnie były to dwa: surowa cebula, boczek (bekon) i płynna śmietana do gotowania. Wszystko to nakładamy na surowe ciasto i pieczemy razem przez około 15 min.

Forma prezentacji na stole ponownie jest bardzo podobna do pizzy, ponieważ podawana jest na drewnianej desce, krojona na porcje, a kawałki zbierane ręcznie. Zgodnie z tradycją danie to było popularne już w 1900 roku.

Baeckeoffe'a

El baeckeoffe (dosłownie piec piekarski), pochodzenia alzackiego i ściśle powiązany z tradycją gastronomiczną Strasburga, to rodzaj gulaszu, którego przygotowanie wymaga bardzo powolnego gotowania, co najmniej 24 godziny, więc przygotowanie go zajmuje co najmniej dwa dni.

Składniki, które składają się na to danie, to trzy rodzaje mięs marynowanych (jagnięcina, wieprzowina i wołowina), gotowane ziemniaki z domieszką wina Riesling, czosnkiem, cebulą i ziołami prowansalskimi. Wszystko to jest gotowane, jak już wspomnieliśmy, na małym ogniu w terrinie alzackiej, rodzaju patelni, na której to danie jest tradycyjnie gotowane.

Pasta oliwkowo kaparowa

Chociaż jego wygląd jest nietypowy, plik Tapenade Jest to bardzo typowe danie w Prowansji, które ma tę zaletę, że jest bardzo proste w przygotowaniu.

Składa się z kaparów lub czarne oliwki, oliwa z oliwek i kruszone anchois, stąd jej wygląd. To podstawowe składniki, ale możesz dodać inne, takie jak tuńczyk, zielone oliwki, czosnek, różne przyprawy, sok z cytryny, a nawet odrobinę brandy. Zwykle jest spożywany jako aperitif, rozsmarowany na tostach lub jako przyprawa do steków mięsnych lub warzywnych.

kiszona kapusta

Przystosowane do hiszpańskiego jako kapusta kiszona (kiszona kapusta w języku francuskim), chociaż w rzeczywistości jest to pierwotne określenie Kiszona kapusta W języku niemieckim to danie jest używane jako przyprawa w szerokiej gamie potraw zarówno w Alzacji (Francja), jak iw Niemczech, Polsce i Rosja. Polega na liście kapusty (kapusta) fermentowana w wodzie i soli. Dodatkowo, jeśli chodzi o podanie go na talerzu, najczęściej przyprawia się go pieprzem, koprem i innymi przyprawami. Zwykle towarzyszy kiełbasom lub wieprzowinie.

W gastronomii niemieckiej kapusta kiszona towarzyszy szerokiej gamie dań, takich jak żeberka wieprzowe, golonka, kiełbaski czy kiełbasa lub Klunz lub tłuczone ziemniaki, we Francji zwykle występuje w większości potraw, które są spożywane codziennie w Alzacji, chociaż szczególnie, gdy je się kiełbaski. Tradycyjnie francuska wersja charakteryzuje się niedogotowaniem i dość jasnym kolorem.

Bourguignon wołowy

El wołowina Bourguignon lub burgundowa wołowina to kolejna z najbardziej tradycyjnych potraw we Francji, pochodząca z regionu Burgundii, stąd jej nazwa. Chodzi o gulasz wołowy w którym mięso jest duszone z bordowym czerwonym winem. Dodatkowo dodaje się inne składniki takie jak marchew, cebula, czosnek oraz przyprawę szeroko stosowaną we Francji tzw bukiet garni.

Po ugotowaniu wszystkich wymienionych wyżej składników otrzymany płyn zwykle zagęszcza się zasmażką, czyli sosem z masła i mąki. Dzięki temu uzyskuje się konsystencję charakteryzującą ten sos.

Blankiet cielęcy

Blankiet cielęcy lub blanquette de veau Jest to danie pochodzenia francuskiego wykonane z duszona wołowina, sos maślany i marchewka. W rzeczywistości jest podobny do baeckeoffe zarówno pod względem składników, jak i procesu produkcyjnego. Jednak główną cechą tego dania jest użycie sosu blanquetteczyli sos blanqueta, który powstaje z bulionu powstałego po ugotowaniu mięsa i innych składników.

Tak więc blanqueta de veal (nazwa podana w języku hiszpańskim) to gulasz wołowy, choć są też wersje, w których używa się królika lub kurczaka, a nawet blanqueta de salmon, żabnica czy leszcz. Charakterystycznym elementem tego gulaszu jest jego białe „tło”, gdyż w przypadku gotowania mięsa wodą i warzywami uzyskany bulion ma białawy lub półprzezroczysty kolor. I to od niego uzyskuje się słynny „sos blanqueta”.

Andouillet

Andouillet Jest to francuska nazwa rodzaju tradycyjnej kiełbasy z kuchni francuskiej, chociaż szczególnie z miast Troyes, Lyonu, Cambrai i Rouen, a także regionów Périgord i Prowansji. Ten typ kiełbasa Wykonany jest z jelita i żołądka wieprzowego. Przed 2000 rokiem przygotowywano je również z cielęciną, ale zaprzestano ich stosowania po wprowadzeniu zakazu stosowania flaków cielęcych od tego roku.

To, co najbardziej uderza w andouillettes, to ich intensywny aromat, będący efektem mieszanki przypraw i przypraw, które zawiera, a także wina. Krótko mówiąc, jest to pokarm bardzo kaloryczny, ponieważ ma wysoką zawartość tłuszczu. Często można je znaleźć na targowiskach już ugotowanych, gotowych do spożycia na ulicy. Chociaż najczęściej gotuje się je na grillu, można to również zrobić w piekarniku lub na patelni, w tym drugim przypadku z odrobiną białego wina. Ponadto podaje się je zwykle z musztardą francuską.

Ze swojej strony, andoullette Troyes Jest to ten, który zyskał największą sławę na poziomie ogólnym i najbardziej poszukiwany przez turystów podróżujących ogólnie do Francji, a zwłaszcza do Troyes. W rzeczywistości mówi się, że ten w tym mieście jest „prawdziwy”. Główną cechą charakterystyczną tych kiełbas jest to, że mięso nie jest nadziewane, jak to się zwykle robi, ale jest wprowadzane do osłonki w takiej postaci, w jakiej jest.

Po wypchaniu plik andoullettesWciąż surowe, gotowane są w bulionie, który każdy kucharz przygotowuje na swój sposób, ale można powiedzieć, że jest podobny do marynowanego sosu. Na koniec są spożywane na zimno jako aperitif.

warzywa

warzywa, co dosłownie przetłumaczone na hiszpański nie oznacza nic innego niż surowość, to przystawka lub pierwsze danie składające się z różnych surowe warzywa.

Przypomina sałatkę, w której warzywa podaje się na surowo. Najpopularniejsze warzywa na talerzu crudités to m.in .: marchew, paluszki selera, ogórek, pomidory, grzyby, różne rodzaje sałaty, buraki i szparagi.

Najbardziej tradycyjnym sposobem jest podanie ich w płaskim naczyniu i doprawione sosem winegret. Ponadto są tacy, którzy towarzyszą im z innymi potrawami, takimi jak jajko na twardo, majonez, kostki sera czy tuńczyk w puszce.

Francuskie desery: tradycyjne przepisy

Bez wątpienia pierwszym deserem, który przychodzi do większości z nas, gdy mówimy o typowych deserach Francji, są słynne naleśniki, które dziś stały się popularne na całym świecie. Jednak gastronomia francuska ma wiele równie wykwintnych deserów, które przedstawiamy w kolejnych działach.

naleśniki

Jest to prawdopodobnie jeden z najbardziej międzynarodowych deserów francuskiej gastronomii i pochodzi z Bretanii. Jest to ciasto zrobione z mąki pszennej kandyzowanej, które uformowano w krążek (średnica około 16 mm). Chociaż są one zwykle spożywane jako posmarowane deserem Czekoladowe fondueśmietankowy lub inny rodzaj słodyczy, można również spożywać ze słonymi składnikami.

Sam naleśnik jest w rzeczywistości bardzo podobny do naleśników lub naleśniki, zwłaszcza spożywany w kuchnia kanadyjska. Różnica polega na tym, że grubość a pęknięcia to znacznie mniej niż to, co zwykle podaje się do naleśników.

Aby uzyskać dobre rezultaty podczas gotowania naleśników, niezbędne jest posiadanie odpowiednich przyborów. Dlatego ważne jest, aby używać możliwie płaskiej patelni, ponieważ musimy pracować łopatką. Są patelnie do przygotowywania naleśników tzw naleśniki, które są idealne do osiągnięcia doskonałych rezultatów. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak przygotować autentyczne francuskie naleśniki, polecamy obejrzenie następującego filmu:

macarons

El makaronik w języku francuskim i makaronik w języku hiszpańskim jest to rodzaj ciastko francuskiego pochodzenia, który zdobył światową sławę. Wykonany jest z białka jaja, mielonych migdałów, cukru i cukru pudru. W rzeczywistości jest to jednak deser pochodzenia włoskiego (makkaron w języku włoskim), który był spożywany w tym kraju już w XVI wieku.

Pierwotnie makaronik nie miał nadzienia, ale składał się tylko z dwóch okrągłych kopuł z płaską podstawą. Jednak z biegiem czasu to się bardzo zmieniło, ponieważ w dzisiejszych czasach nie tylko zawsze mają one wypełnienie (tzw ganache), ale można go znaleźć w mnogość smaków.

W ten sposób, macarons Dziś są uważane za bardziej ciasto niż zwykłe ciastko. Ważne jest, aby nie mylić ich z inną słodyczą o nazwie makaronikz pasty migdałowej.

Szwajcarska gastronomia ma deser bardzo podobny do tego, co nazywają Luxemburgerli. Przy prawie takim samym wyglądzie jak makaron, różnica między nimi polega na tym, że luxemburgerli jest mniejsze (ok. 2,5 cm średnicy) i puszyste w dotyku.

Gotowanie makaroników może być proste, ale bardzo ważne jest, aby używać dokładnej ilości każdego składnika i przestrzegać czasu gotowania każdego z nich, jeśli chcemy, aby nasze makaroniki uzyskały lepkość charakteryzującą ich konsystencję. W poniższym samouczku wideo krok po kroku pokazano proces przygotowania tego pysznego deseru:

Breton Farz

Znany również po prostu pod nazwą daleko, to ciasto jest specjalnością gastronomiczną regionu Bretanii. Jego konsystencja jest zbliżona do konsystencji budyniu lub jednolitego ciasta francuskiego. Ciasto robione jest z mąki pszennej, masła, mleka, jajek i cukru, choć można też dodać odrobinę wanilii lub rumu. Wewnątrz są dodawane śliwki gruszka w całości lub w kawałkach.

Tarte Tatin

Jest to w zasadzie plik szarlotka co różni się od zwykłego, ponieważ w tym cieście kawałki jabłek zostały karmelizowane cukrem i masłem. Najbardziej charakterystyczną cechą tego ciasta jest to, że proces produkcji przebiega odwrotnie, czyli jabłka układa się na spodzie, a następnie dodaje do ciasta. Po umieszczeniu na talerzu do podania należy go odwrócić.

Caneles

Te małe, ale pyszne babeczki są oryginalne Bordeaux, w południowo-zachodniej Francji, w regionie Akwitanii. Charakterystyczny plisowany cylindryczny wygląd każdego z tych ciast jest powodem, dla którego są one nazywane Canelés, ponieważ w języku Gascon, cynamon oznacza rynnę (rodzaj rury).

Jego przepis obejmuje następujące podstawowe składniki: jajka, mleko, cukier, masło, mąkę, rum i wanilię. Aby uzyskać charakterystyczny dla nich kształt, stosuje się w tym celu specjalne miedziane formy. Chociaż tradycyjne formy są wykonane z miedzi, niektóre są również wykonane z aluminium lub nawet silikonu.

Na wierzch każdego ciasta nałóż warstwę słodyczedlatego gotuje się je w dwóch różnych etapach, w różnych temperaturach: w ten sposób, podczas gdy wnętrze jest puszyste, zewnętrzna pozostaje chrupiąca i ciemna.

Ciasto Tropézienne

Ciasto Tropézienne Jest to jeden z najbardziej tradycyjnych deserów we Francji, ponieważ szacuje się, że w latach 50-tych był już spożywany w Francuska Prowansja. Według legendy recepturę stworzył polski cukiernik Alexandre Miccka, który jako pierwszy przygotował go w swojej cukierni w Saint-Tropez. Właściwie to wersja typowego deseru polskiej gastronomii.

Więc Tropézienne To rodzaj bułki nadziewanej kremem cukierniczym. Ciasto z kolei przygotowuje się w taki sam sposób, jak zwykle przygotowuje się spody do ciast, czyli z drożdżami, mąką, mlekiem, jajami, miękkim masłem i cukrem.

Clafoutis

Dzwonił deser clafoutis Składa się z ciasta pochodzenia francuskiego wiśnie całość, stąd ich wygląd. Jest to oryginalne danie z Limousin, które w języku oksytańskim nosi nazwę klafotís, z czasownika clafirco to znaczy Napełnić.

Polega ona na umieszczeniu dużej ilości wiśni w zwykle okrągłej formie, a następnie zanurzeniu ich w płynnej masie podobnej do naleśników, chociaż dodaje się ją obficie, aby masa osiągnęła odpowiednią wysokość, aby pokryć wszystkie wiśnie.

Ciasto powstaje z niżej wymienionych składników: masła, cukru, mleka i mąki. Podczas pieczenia wszystkie są ustawione, a ciasto nabiera jednolitego wyglądu, który można zobaczyć na obrazku. Istnieją wersje w Owernii, w których jabłka lub gruszki są używane jako substytut wiśni.

finansiści

L finansowy Są to bardzo typowe ciasta we Francji, które są zwykle spożywane towarzyszyć herbacie. Nazwa, jak się wydaje, oznacza finansowe i wynika to z jego pochodzenia.

Szacuje się, że zaczęto je spożywać w 1890 r Paryż, w piekarni tzw Lasne, zlokalizowany obok miejskiej giełdy papierów wartościowych. Tak więc do tej piekarni przychodzili głównie mężczyźni w garniturach, pracujący w świecie finansów, którzy wybrali to ciasto ze względu na jego wielkość i wygodę, z jaką można je jeść, bez ryzyka poplamienia.

Chociaż obecnie istnieje wiele odmian, najbardziej przybliżona receptura to taka, która zawiera następujące składniki: masło, mąkę cukierniczą, migdały w proszku, białka jaj, całe migdały, szczyptę soli i cukier puder.

Pain d'épices

El piernik, czasami tłumaczone jako piernik chociaż jego dosłowne tłumaczenie to piernik, to rodzaj słodkiego chleba typowego dla Francji. Zasadniczo charakteryzuje się tym, że zawiera plik dużo miodu oraz przyprawy, w tym anyż i imbir, stąd też nazywany jest „piernikiem”. Najbardziej znanym dzisiaj jest ten z Dijon i miasta Gertwiller (Alzacja), gdzie znajduje się nawet muzeum zwane Musée du Pain d'Epices et de l'Art Populaire Alsacien.

Ten artykuł został udostępniony 1327 razy. Spędziliśmy wiele godzin na zbieraniu tych informacji. Jeśli Ci się podobało, udostępnij, proszę: