Kolumbia to kraj o ogromnym folklorze obejmującym różne style. Tutaj znajdziesz charakterystykę głównych tańców terytorium podzielonych według regionów. Wskazujemy również, w których działach praktykowane są najpopularniejsze.
Poniżej znajduje się spis wszystkich punktów, którymi zajmiemy się w tym artykule.
Indeks artykułów
- 1.
- 1.1.
- 1.2.
- 1.3.
- 1.4.
- 1.5.
- 2.
- 2.1.
- 2.2.
- 3.
- 3.1.
- 3.2.
- 3.3.
- 3.4.
- 4.
- 4.1.
- 4.2.
- 4.3.
- 4.4.
- 5.
- 5.1.
- 5.2.
- 5.3.
Costa Caribe
Jest to północny region kraju i miejsce powstania kilku najważniejszych tańców w kraju. Niektóre z jego najważniejszych miast to Barranquilla, Cartagena de Indias i Santa Marta.
Cumbia
Cumbię można uznać za taniec czarny, ponieważ pochodzi z Gwinei Równikowej. Ma swoje korzenie w kulturze afrykańskiej. Instrumenty, z którymi akompaniuje to bębny, dudy i flety.
Muzycy ustawieni są pośrodku, na podwyższeniu. To taniec w parze. Kobieta kładzie lewą rękę na jej talii, chwytając za koniec spódnicy, aw prawej trzyma zapaloną świecę.
Podczas gdy mężczyźni wykonują bardziej akrobatyczne i ekspresyjne ruchy, kobiety wykonują krótkie kroki i wyprostowaną postawę. Jej garderoba składa się z kolorowej spódnicy tzw spódnica, bluzka, bukiet kwiatów na głowie i kolorowe naszyjniki.
Mężczyzna jest ubrany na biało. Spodnie posiadają marszczenie z tyłu tzw kapusta. Jego koszula ma okrągły dekolt i nosi ozdobny śliniaczek. Na szyi zawiązują czerwoną chustę, a na głowach noszą kapelusze.
Niektóre z najwybitniejszych cumbi są Kolorowa spódnica, Dreptanie, Kajak, Haczykowaty y Droga Kolumbii. Ta ostatnia jest zinterpretowana w poniższym filmie:
Podobnie inny zwany Gaita wywodzi się z tego tańca. Ponadto są takie, jak Puya, taniec z XIX wieku, który nabrał elementów cumbii.
bullerengue
Jest reprezentowany przez potomków maroonów, byłych zbuntowanych niewolników, którzy żyli na wolności w Palenque de San Basilio w Mahates, Bolívar.
Bullerengue jest tańczona tylko przez mujeres, które śpiewają w tym samym czasie. Jego pochodzenie jest afrykańskie, gdzie było częścią aktów inicjacyjnych prowadzonych przez młodzież.
Tradycyjnie był przekazywany ustnie z pokolenia na pokolenie. Ma wyraźny rytm, na którym grają dwa bębny: rozmówca i wesoły lub kobieta.
Kobiety poruszają się w pozycji wyprostowanej i stawiają niewielkie kroki, które mogą przypominać te z cumbii. To świąteczna i radosna muzyka.
https://www.youtube.com/watch?v=GRA3r_7OI1w
Mapale
Ten taniec wpływów afrykańskich rozprzestrzenił się wokół rzeki Magdalena. Mapalé, nazwa tańca, jest również znaczeniem ryby łowionej w tej części.
Było reprezentowane w nocy, aby uczcić połowy. Jednak z biegiem czasu był on modyfikowany aż do dnia dzisiejszego, w którym ma silną charakter seksualny.
Odbywa się w parach. Mężczyźni wykonują pozycje wystawiennicze, kobiety poruszają się erotycznie. Kroki są krótkie, rytm jest żywy, klaszczą w dłonie.
Kostiumy są świeże i jaskrawe, ponieważ jest to ciepły obszar. Z jednej strony kobiety noszą krótkie spódniczki, które podkreślają ich ruchy. Z drugiej strony mężczyźni zwykle chodzą bez koszuli.
Vallenato
Ten taniec ludowy towarzyszą dwa instrumenty perkusyjne (skrzynia i guacharaca) oraz akordeon. Możesz dodać inne, takie jak gitara lub dudy.
Jest reprezentowany w parach. W zależności od vallenato ćwiczy się go bliżej lub oddzielnie. Nie ma sztywnych i szybkich zasad: ruchy zależą od tancerzy. Znajdziemy pięć różnych rytmów lub nut muzycznych:
- Merengue
- Paseo
- Puja
- jego
- Tambora
Ten taniec jest tak ważny, że został ogłoszony Niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości przez UNESCO. Jest szeroko rozpowszechniony w całej Kolumbii, a nawet w innych krajach, takich jak Meksyk, Ekwador i Argentyna.
Porro
Jest to typowe dla departamentów Córdoba, Bolívar, Atlántico i Sucre. Jest również bardzo popularny w mieście Medellín, w Antioquia, gdzie odbywają się ważne festiwale.
Czy taniec rodzimy. Stopniowo dodawano afrykańskie rytmy, a później instrumenty dęte z orkiestr wojskowych. Ma wymiar cztery na cztery.
W zasadzie był to taniec indywidualny, choć obecnie uważany jest za taniec towarzyski pary. Nie ma ustalonej choreografii, wykonuje się raczej ruchy okrężne. Jedną z najbardziej znanych piosenek jest Wicher.
https://www.youtube.com/watch?v=514Gn53swcs
Orinoquía
Ten naturalny region jest również znany jako Wschodnie Równiny. Jest to wielka równina, na której znajdują się ważne rzeki, takie jak Meta lub Vichada, które wpływają do Orinoko, która pełni rolę granicy.
joropo
Ten taniec llanera jest również popularny w Wenezueli. Ma ważne wpływy hiszpański fandango. Jego nazwa pochodzi od arabskiego słowa Xaropco to znaczy jarabe.
Zaczyna się rozwijać w XVIII wieku. Tańczy się w parach. Ciało pozostaje nieruchome, ale stopy szybko stukają. Mężczyzna trzyma kobietę za ręce i wykonuje ruchy, podczas gdy kobieta naśladuje go.
Instrumenty, na których gra się muzykę, to harfa, cuatro (podobnie jak gitara) i marakasy. Istnieją różne typy, które rozwinęły się na każdym obszarze, takie jak wschodnie joropo, tuyero lub andyjskie.
Galera
Jest praktykowany na popularnych festiwalach. To taniec wesoły i pełen uniesienia. Uważa się, że jego nazwa pochodzi od Fiestas de los Galerones, które obchodzono w XVII wieku.
Galerón odbywa się w parach, które ćwiczą pracę nóg. Mężczyzna goni kobietę. Ponadto nosi chusteczkę, którą porusza i obraca się wokół niej.
Na poniższym filmie na YouTube możemy zobaczyć reprezentację w wykonaniu dwóch par młodych tancerzy:
https://www.youtube.com/watch?v=63sYSQ4PdnM
wybrzeże Pacyfiku
Wybrzeże Pacyfiku składa się z czterech departamentów: Chocó, Valle del Cauca, Cauca i Nariño. Region ten, położony na zachodzie, jest najbardziej zamieszkany przez potomków afro-kolumbijskich.
abozao
To taniec ludowy z Chocó. To erotyczny obrzęd między parą, który wykonuje prowokacyjne gesty, pracę nóg i sugestywne ruchy. Jest pochodzenia afrykański. Jego nazwa pochodzi od słowa Boza, lina do cumowania łodzi.
Aby to przedstawić, powstają dwie linie: jedna z mężczyzn i druga z kobiet. Tancerze nie wytrzymują i czasami mężczyzna otacza kobietę, która ma na sobie szeroką spódnicę i bluzkę z krótkim rękawem.
https://www.youtube.com/watch?v=AvyuoG3KgHQ
Jota Chocana i Caderona
Oba są tańcami metysowymi, ponieważ łączą kulturę afrykańską i europejskie tańce XVIII i XIX wieku.
Jota chocana to imitacja satyryczna hiszpańskiej joty. Zaczęto go interpretować w XVIII wieku. Jest tańczony w parach, stojąc jeden przed drugim. Ma pewne różnice w stosunku do wersji hiszpańskiej. W Kolumbii ruchy są szybsze i bardziej gwałtowne. Jednak obie klaszczą w dłonie.
W przypadku kaderony podczas jej wykonywania głos z towarzyszeniem chóru śpiewa słowa: «Caderona, chodź, meniate. Z ręką na biodrze. Caderona, chodź, meniate. O! Chodź, meniate, zakochać się".
Currulao i Bunde
Currulao to taniec najważniejsze Afro-Kolumbijczyków w tym dziale. Jej historia zaczyna się od niewolników, którzy pracowali w kopalni w czasach kolonialnych.
Przedstawiany jest w parach, które poruszają się po okręgu i liniowo, rysując ósemki. To rodzaj zalotów, w których mężczyzna stara się zakochać kobietę. Wykonywany jest na instrumentach perkusyjnych:
- bębny
- Perkusja
- marakasy
- Marimba
W pakiecie używane są te same instrumenty, ale ma ona charakter religijny. Tradycyjnie praktykowano ją na pogrzebach dzieci. Obecnie śpiewa się ją tylko wtedy, gdy jest uroczystością. Jeśli nie, zachowana zostaje jego instrumentalna forma.
Contredanse
Pochodzi z europejskiego tańca XVI i XVII wieku, który został nazwany Contrydanceco to znaczyło taniec terenowy. Było to w XVIII wieku, kiedy Hiszpanie przekazali go Kolumbii.
Kadryl ćwiczył na festiwalach im klasa wyższa. Dominowała w niej elegancja. Trwał około godziny i nie było przerwy w jego wykonaniu.
Ta reprezentacja została przekazana popularnym klasom kraju poprzez pańszczyznę. Odbywa się w parach i ma z góry ustalone zasady. Wśród towarzyszących mu instrumentów znajdziemy klarnet i eufonium. Inne tańce pochodzenia europejskiego to chotis lub rumba.
Region Andyjski
Swoją nazwę zawdzięcza Cordillera de los Andes, która znajduje się w tym rejonie. Znajdziemy tutaj różne grupy kulturowe, takie jak Paisa, Santander i Cundobiyacense.
Bambus
Jest to najważniejszy taniec na tym terenie i jeden z najczęściej uprawianych w całym kraju. Mają wątpliwości co do jego historii, więc jest różne hipotezy którzy mówią o pochodzeniu afrykańskim, rdzennym lub hiszpańskim.
To kolejna reprezentacja pary, w której mężczyzna zaprasza do tańca kobietę, z którą przecina się, tworząc ósemkę. Poruszają się z rękami na biodrach i bawią się ważnym elementem: chusteczką.
W obrębie tego rodzaju znajdujemy Guaneña, piosenka z 1789 r. Jego autorem jest muzyk Nicanor Díaz, który skomponował ją na cześć Rosario Torresa, którego Zakochał się bezrozumnie. W poniższym filmie możesz posłuchać oryginalnej piosenki:
Chociaż nie jest to oficjalny, uważany jest za popularny hymn Nariño. Zarówno w wieku przedszkolnym, jak i w szkole podstawowej uczy się zarówno śpiewu, jak i tańca. Użyte ubrania to ciepłe tkaniny i jasne kolory.
Ważną odmianą bambuco jest Sanjuanero. Muzykę tego stylu skomponował w 1936 roku Durán Plazas. To bardzo ekspresyjny taniec, w którym wykonanych jest osiem różnych postaci.
Trąba powietrzna
Nadchodzi wicher campesinos, które wyrażają swoimi różnymi uczuciami: miłość, religijność, rozczarowanie itp. Jest praktykowany na przyjęciach, weselach i pielgrzymkach.
Wykonywany jest przez dwie osoby, które chodzą. Mężczyzna goni kobietę, a ona ucieka. Następnie role są zamieniane. To łatwy i spontaniczny taniec. Dlatego dzieci również mogą to ćwiczyć.
guabina
Guabina to XIX-wieczny taniec pochodzący z Europy, choć z biegiem czasu wiele na nim ucierpiał adaptacje regionalne. W przeszłości był prześladowany przez Kościół chrześcijański.
W zależności od działów, w których jest uprawiana, wyróżniamy trzy rodzaje:
- cundiboyacense: w Boyacá i Cundinamarca
- Velena: w Vélez (Santander)
- Tolimes: w Huila i Tolimna
salsa
Pomimo tego, że salsa powstała na Kubie w XX wieku, w Kolumbii cieszy się ogromną sławą i popularność. W całym kraju można znaleźć szkoły, aby nauczyć się tego ćwiczyć.
Salsa kolumbijska ma swoje osobliwości, ponieważ jest pod wpływem ruchów afrykańskich i cumbii. Niektórzy z najwybitniejszych autorów to Joe Arroyo, Cristian del Real i Los Titanes.
Region Amazonii
Region ten znajduje się na południu Kolumbii. Jest częścią lasów deszczowych Amazonii, największego obszaru leśnego na świecie. W sumie zamieszkują ją 44 ludy tubylcze.
Betsknaté
To taniec, który jest reprezentowany podczas spotkania między wspólnotami rdzenny z regionu Alto Putumayo. Podczas tej ceremonii wioski redystrybuują żywność.
Paradę prowadzi osoba znana jako większa matachin, który nosi czerwoną maskę i dzwonek. Ceremonia ta jest częścią festiwalu zwanego Karnawałem Przebaczenia.
W tym filmie możemy zobaczyć różne części tego ważnego festiwalu rdzennych mieszkańców:
Oferując taniec
To spektakl ku czci osób, które już odeszły. W nim niektóre z plików Jedzenie które konsumowali w życiu. Z tego powodu każdy tancerz nosi drewniany talerz.
Uczestnicy ustawieni są w kręgu. W centrum jest mężczyzna, wokół którego kręci się reszta. Muzyka jest grana na flecie i bębnie.
Korytarz
Uważany jest za taniec narodowy, ponieważ nie jest reprezentowany w jednym regionie, ale w całym kraju. Zaczął się rozwijać w XIX wieku dzięki wpływowi europejskiego walca.
Jest również dość popularny w Ekwadorze. Ze względu na swoje pochodzenie uważany jest za taniec mulatu. Narodził się jako znak radości po odzyskaniu niepodległości od Hiszpanii, więc odzwierciedla wolność.
Istnieją dwa różne typy, interpretowane w zależności od okazji:
- Imprezowanie: jest instrumentalna. Jest reprezentowany na przyjęciach i weselach.
- Powoli: może być wokalny lub instrumentalny. Wykonywany jest w serenadach.
Najlepsze zdjęcie autorstwa PACAF.
Ten artykuł został udostępniony 164 razy. Spędziliśmy wiele godzin na zbieraniu tych informacji. Jeśli Ci się podobało, udostępnij, proszę:
