Termin gitano odnosi się do grupy etnicznej pochodzącej z subkontynentu indyjskiego, która wyemigrowała do różnych części świata kilka wieków temu. Obecnie Cyganie są największą mniejszością etniczną rozproszoną w całej Unii Europejskiej, a także w innych krajach świata, takich jak Kolumbia, Wenezuela czy Argentyna. Cyganie mają oficjalny język i dzień międzynarodowy.
Poniżej znajduje się spis wszystkich punktów, którymi zajmiemy się w tym artykule.
Indeks artykułów
- 1.
- 2.
- 3.
Krótka historia
Słowo gitano wywodzi się z terminu Egipcjanindatowany na XV wiek, kiedy wierzono, że lud cygański wywodzi się od Egipcjan. W rzeczywistości w tym czasie przedstawiali się jako „egipska szlachta” po przybyciu do Europy i około roku 1425 poprosili króla Jana II z Aragonii o przepustkę, w której nazywali się „hrabiami Egipt Mniej".
Jak dotąd nie jest jasne, jakie jest dokładne pochodzenie tej grupy etnicznej, chociaż kilka analiz językowych i genetycznych wykazało, że może ona pochodzić z regionu Panjab i obszary graniczące z Pakistanem.
W kilku badaniach antropologicznych szacuje się, że pierwsze migracje Cyganów miały miejsce już w XI wieku, kiedy rozpoczęli oni exodus na zachód na zachód. W tym okresie pierwsze osady odnotowano w północnej Persji.
Jednak kilka danych językowych wskazuje na późniejsze przesiedlenie do Azji Mniejszej w XIV wieku i nowy exodus w kolejnych latach na zachód i południe. W ten sposób, podczas gdy część Cyganów przeniknęła do całej Europy Środkowej, inne grupy przeniosły się w kierunku Afryki Północnej.
Uważa się, że Cyganie osiedlili się w Europie w pierwszych latach XV wieku i około 1415 roku w Hiszpanii, gdzie stopniowo rozproszyli się po całym kraju. Oprócz nominału Cyganie, otrzymały również inne nazwy w historii w zależności od miejsca zamieszkania, takie jak Roma, cygański, rom o Sinti.
W tych latach stosunki między Cyganami a ówczesnym społeczeństwem hiszpańskim były pozytywne, chociaż wszystko zaczęło się zmieniać wraz z nadejściem Królowie katoliccy na tron w 1469 roku z powodu poszukiwania kulturowej jednorodności w Hiszpanii. W tym czasie władze dały Cyganom dwa miesiące na znalezienie stałego adresu, zrzucenie stroju i podjęcie zawodu.
Aż do XVIII wieku Cyganie nadal żyli w poważnej sytuacji prześladowań, nie tylko z powodu dyskryminującego prawa kraju, ale także z powodu ich wędrownego stanu i poczucia własnej wolności.
Z tego powodu w XIX wieku miała miejsce druga masowa migracja Cyganów do innych krajów Europy i Ameryki w ramach wypraw europejskich na nowy kontynent. W XX wieku, a zwłaszcza w okresie WWIICyganie byli surowo prześladowani, a nawet eksterminowani.
Kultura i zwyczaje
Cyganie zawsze zachowywali szereg charakterystycznych i pewnych cech tożsamości cygańskie zwyczaje ich własny był w dużej mierze związany z częściowo koczowniczym stylem życia, chociaż nie ma jednak uniwersalnej jednorodności.
Należy zwrócić uwagę na indyjskie dziedzictwo ludu cygańskiego; według kilku opracowań przodkowie Cyganów mogli należeć do kasty Słońce, obecnie z siedzibą w Indiach, Sri Lance i Pakistanie.
Jednym z aspektów, który najbardziej przyciąga uwagę Cyganów, jest przestrzeganie narzuconego przez radę starszych tzw. Prawa cygańskiego, a także szacunek dla ich prawowitego Boga.
La rodzina jest to niewątpliwie najważniejsza wartość dla każdego Cygana, dlatego młode pary zazwyczaj wcześnie wychodzą za mąż i tworzą liczną rodzinę. Preferowane jest, aby byli urodzonymi mężczyznami, ponieważ im większa liczba, tym większa moc dla rodziny zgodnie z ich powszechnymi przekonaniami.
Śmierć to kolejny z najważniejszych aspektów życia Cyganów. Kiedy Cygan umiera, reszta musi szanować nie tylko zmarłego, ale także ich poszkodowanych krewnych. Poszanowanie bólu jednostki jest jednym z głównych zobowiązań cygańskiego prawa.
Podobnie Cyganie są ogólnie bardzo religijną społecznością, chociaż każda społeczność na świecie wyznaje inną religię. I tak na przykład, podczas gdy w Hiszpanii dominuje powszechna preferencja dla katolicyzmu, w innych krajach są ortodoksyjni Cyganie, protestanci, a nawet muzułmanie.
Cyganie są również silnie związani ze sztuką w ogóle, a zwłaszcza z muzyką i tańcem. Chociaż cechy charakterystyczne dla muzyki cygańskiej w dużej mierze przypominają dźwięki Indii i innych krajów, takich jak Grecja, Iran czy Turcja, obecnie najpopularniejszym stylem jest styl flamenco, słychać głównie w Hiszpanii, a konkretnie w Andaluzji.
Flamenco to styl muzyczny i jeden z nich typowe tańce hiszpańskie, chociaż dziś stał się popularny w Gwatemali, Puerto Rico, Salwadorze, Panamie i innych krajach Ameryki Łacińskiej.
Język romski
Język romski nie jest językiem wspólnym dla wszystkich grup cygańskich na świecie, ale raczej zbiorem odmian językowych typowych dla danej grupy etnicznej rom. Romani lub Romano należy do rodziny Języki indoeuropejskie a jego pochodzenie sięga różnych obszarów północno-zachodnich starożytnych Indii i środkowego Pakistanu.
Należy jednak zauważyć, że język ten zawiera różne słowa i wyrażenia zapożyczone z języków używanych w kraju, w którym mieszkają. W sumie na całym świecie jest około 4,8 miliona mówców podzielonych między:
- Niemcy
- Bułgaria
- Chile
- Kolumbia
- Słowacja
- Słowenia
- Hiszpania
- Finlandia
- Węgry
- Macedonia
- Mołdawia
- Norwegia
- Rumunia
- Rosja
- Serbia
- Turcja
- Ukraina
Język romski jest uważany przez Radę Europy za język mniejszości, niemniej jednak jest on częścią międzynarodowego traktatu „Europejska karta języków mniejszościowych lub regionalnych”, który zobowiązuje się do zapewnienia ochrony języków mniejszościowych na kontynencie europejskim.
Mimo to Romowie nie mają tej ochrony we wszystkich miejscach, w których mówią. Przykładami są Albania, Bułgaria, Chorwacja, Hiszpania, Estonia, Francja, Włochy, Łotwa, Rosja, Szwajcaria itp.
Standardowy język jest znany jako Common Romani, chociaż jest zróżnicowany dialekty. Tak więc na obszarze Bałkanów, a szczególnie w Mołdawii i Wołoszczyźnie, mówi się dialektem właż ponieważ w XIV wieku Cyganie z tych terenów zostali zniewoleni i zmuszeni do używania języka rumuńskiego jako środka wyrazu.
Tak powstał ten dialekt, który jest niczym innym jak wypadkiem mieszanki rumuńskiego, węgierskiego i słowiańskiego. W Wielkiej Brytanii znany jest jako Anglo-Romany, podczas gdy w Hiszpanii gwara.
Najlepsze zdjęcie autorstwa Noah Otero.
Ten artykuł został udostępniony 113 razy. Spędziliśmy wiele godzin na zbieraniu tych informacji. Jeśli Ci się podobało, udostępnij, proszę:
