Strefa Schengen i państwa członkowskie Unii Europejskiej

Unia Europejska (UE) powstała po wejściu w życie Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) lub Traktatu z Maastricht w 1993 roku i obecnie składa się z 28 państw europejskich. Dzięki Układowi z Schengen kilka krajów UE cieszy się dziś zniesieniem kontroli granicznych między tymi krajami, co umożliwia swobodny przepływ osób.

Poniżej znajduje się spis wszystkich punktów, którymi zajmiemy się w tym artykule.

Państwa członkowskie

Krajami założycielskimi Unii Europejskiej były pierwotnie Niemcy, Belgia, Francja, Włochy, Luksemburg i Holandia. Obecnie UE składa się z 28 państw członkowskich, z pewnymi wyjątkami, takimi jak Islandia, Rosja, Norwegia i Szwajcaria, które są państwami europejskimi, ale nie są częścią UE.

Niektóre terytoria europejskie należące do państw członkowskich Unii również nie są włączone do UE; tak jest w przypadku Wysp Normandzkich i Wysp Owczych.

Obecne państwa członkowskie Unii są pokazane poniżej wraz z datą przystąpienia i kapitałem:

kraj Data przystąpienia Kapitał
Niemcy 25 marca 1957 Berlin
Austria 1 stycznia 1995 Viena
Belgia 25 marca 1957 Bruksela
Bułgaria 1 stycznia 2007 Sofia
Cypr 1 2004 maja Nikozja
Chorwacja 1 de Julio de 2013 Zagrzeb
Dania 1 stycznia 1973 Kopenhaga
Słowacja 1 2004 maja Bratysława
Słowenia 1 2004 maja Liubliana
Hiszpania 1 stycznia 1986 Madryt
Estonia 1 2004 maja Tallin
Finlandia 1 stycznia 1995 Helsinki
Francja 25 marca 1957 Paryż
Grecja 1 stycznia 1981 Atenas
Węgry 1 2004 maja Budapeszt
Irlandia 1 stycznia 1973 Dublin
Włochy 25 marca 1957 Roma
Łotwa 1 2004 maja Ryga
Litwa 1 2004 maja Wilno
Luksemburg 25 marca 1957 Luksemburg
Malta 1 2004 maja Valletta
Niderlandy 25 marca 1957 Amsterdam
Polonia 1 2004 maja Warszawa
Portugalia 1 stycznia 1986 Lizbona
Zjednoczone Królestwo 1 stycznia 1973 Londyn
Czechy 1 2004 maja Praga
Rumunia 1 stycznia 2007 Bukareszt
Szwecja 1 stycznia 1995 Sztokholm

Ponadto wraz z utworzeniem unii gospodarczej i walutowej (UGW) powstał nie tylko wspólny rynek, ale jedna waluta: euro (€). Tak rodzi się wezwanie strefa euro o Strefa euro w 2002 r., do którego stopniowo dołączano różne państwa członkowskie.

Wielka Brytania i Dania, mimo że są częścią Unii Europejskiej, po ratyfikacji TUE zdecydowały się pozostać poza strefą euro. Z tego powodu walutą Wielkiej Brytanii jest funt szterling (£), a walutą Danii korona duńska (kr).

Układ z Schengen

Układ z Schengen został podpisany w 1985 r. I ma na celu zniesienie kontroli granicznych w tzw. Strefie Schengen, co pociąga za sobą utworzenie strefa swobodnego przemieszczania się. Wielka Brytania i Irlandia, chociaż uczestniczą w pewnych aspektach, zdecydowały się trzymać z daleka.

Tym samym strefa Schengen weszła w życie i zaczęła funkcjonować w 1995 roku. Dzięki tej wspólnej przestrzeni kraje członkowskie cieszą się brakiem kontroli granicznych podczas podróży z jednego kraju do drugiego. Krótko mówiąc, strefa Schengen funkcjonuje pod względem migracji tak, jakby była jedyny kraj.

Kraje należące do strefy Schengen

W tej kwestii istnieje pewne zamieszanie, ponieważ są państwa członkowskie, które do niej nie należą, i państwa niebędące członkami, które do niej należą. Dlatego poniżej wymieniamy kraje, które tworzą strefę Schengen:

Spośród wymienionych powyżej krajów Islandia, Liechtenstein, Norwegia i Szwajcaria to kraje spoza UE, które mimo to należą do strefy Schengen. W Grecji wjazd do regionu Mount Athos jest zabroniony dla kobiet i mężczyzn, którzy sobie tego życzą, będą potrzebować specjalnego zezwolenia ( diamentitrion). Także w Ceuta y Melilla Istnieje szereg specjalnych przepisów dotyczących marokańskich podróżników.
Strefa Schengen

Andora Jest to mikropaństwo europejskie, którego nie wymieniono na poprzedniej liście, ale które mimo to zawarło porozumienie z UE, na mocy którego zezwala się również na swobodny przepływ osób. Na przejściach granicznych będą obowiązywały takie same warunki, jak na terytoriach UE poza strefą Schengen. W Twoim przypadku obcokrajowcy podróżujący z wizą Schengen będą potrzebować wizy wielokrotnego wjazdu.

Monako Nie przeprowadza też kontroli granicznych przed wjazdem do kraju, ponieważ ma umowę z Francją. Oznacza to, że chociaż nie jest częścią strefy Schengen, w praktyce tak jakby to było. San Marino i Watykan Każdy z nich ma granicę z Włochami, ponieważ wjazd na nie możliwy jest tylko przez przekroczenie Włoch i przejście odpowiednich kontroli, które są przeprowadzane w tym kraju dla cudzoziemców.

Strefa euro

El Europejski Obszar Gospodarczy (EOG) powstała w 1994 r. W wyniku porozumienia między kilkoma krajami członkowskimi Unii Europejskiej a Europejskim Stowarzyszeniem Wolnego Handlu (EFTA), z wyjątkiem Szwajcarii. Utworzenie EOG umożliwiło krajom członkowskim EFTA uczestnictwo we wspólnym rynku wewnętrznym UE bez konieczności dołączania do niego.

Euro (€) jest oficjalną walutą strefy euro, którą od 2014 r. Używa 19 z 28 państw członkowskich. Obecnie euro jest używane przez ponad 337 milionów Europejczyków i jest drugą najczęściej wymienianą walutą na świecie, zaraz za dolarem amerykańskim ($).

Siedziba EBC we Frankfurcie w Niemczech

Zatem wspólny rynek jest jednocześnie unią celną i strefą wolnego handlu. Tak więc w przypadku państw członkowskich nie ma taryf granicznych a tranzyt kapitału i usług jest bezpłatny. Poniżej znajdują się państwa tworzące EOG wraz z walutą zastąpioną przez euro:

kraj Poprzednia moneta
Niemcy Marka niemiecka
Andora Frank andorski i peseta andorska
Austria Szyling austriacki
Belgia Frank belgijski
Ciudad del Vaticano Lira watykańska
Cypr Funt cypryjski
Słowacja Korona słowacka
Słowenia Tolar słoweński
Hiszpania Peseta hiszpańska
Estonia Korona estońska
Finlandia Marka fińska
Francja Frank francuski
Grecja Grecka drachma
Irlandia Funt irlandzki
Włochy Lira włoska
Łotwa Łat łotewski
Litwa Lit litewski
Luksemburg Frank luksemburski
Malta Lira maltańska
Monako Frank monako
Niderlandy gulden holenderski
Portugalia Tarcza portugalska
San Marino Lira Sanmarinense

El Zjednoczone Królestwo, Dania y Szwecja nie przyjęły euro, mimo że są krajami należącymi do UE. Dlatego, aby podróżować do tych krajów, konieczna będzie zmiana naszej waluty odpowiednio na funta szterlinga, koronę duńską lub koronę szwedzką. Podobnie jak inne kraje niedawno przystępujące, takie jak Bułgaria, Węgry, Polska, Czechy i Rumunia.

Oczekuje się, że wszystkie z nich ostatecznie przyjmą euro do 2019 r., Chociaż Wielka Brytania i Dania mają klauzulę wykluczenia i na razie nie rozważa się możliwości przyjęcia euro przez te kraje.

Dokumenty podróżne

Obywatele żadnego kraju Unii Europejskiej nie muszą stawić się ani krajowy dokument tożsamości, ani paszport podróżowanie między państwami członkowskimi strefy Schengen. Jednak możliwe jest, że w niektórych portach lotniczych wymagany jest krajowy dokument tożsamości w celu uregulowania tranzytu pasażerów.

Ponadto, chociaż nie jest to konieczne, aby mieć przy sobie dokumentację, zawsze zaleca się mieć przy sobie paszport lub dowód osobisty, aby w razie potrzeby potwierdzić swoją tożsamość (np. Na żądanie policji). Warto również wystąpić o Europejską Kartę Zdrowia (TSE), dokument osobisty, który poświadcza prawo do opieki zdrowotnej podczas naszego tymczasowego pobytu na terytorium państwa członkowskiego EOG lub Szwajcarii.

Europejska karta zdrowia między państwami członkowskimi

Należy zauważyć, że ponieważ nie należą one do strefy Schengen, w następujących krajach będziesz musiał przedstawić ważny dokument tożsamości lub paszport, aby móc przekroczyć granicę: Chorwacja, Bułgaria, Cypr, Irlandia, Wielka Brytania i Rumunia.

Najlepszą rzeczą przed podróżą jest sprawdzenie, które dokumenty są ważne do opuszczenia Twojego kraju i odwiedzenia któregokolwiek z tych krajów, które nie należą do strefy Schengen. Poniższe sytuacje są uważane za szczególne przypadki i należy wziąć pod uwagę:

Osoby niepełnoletnie podróżujące samotnie między państwami członkowskimi UE

W przypadku zgubienia lub zgubienia paszportu lub DNI lub w przypadku, gdy jeden z nich straci ważność w trakcie podróży, wszystkie kraje członkowskie UE mogą zapewnić rozwiązanie w takich przypadkach. Mimo to każdy kraj ma swobodę decydowania, czy i kiedy zezwolić obywatelom na wjazd na swoje terytorium lub opuszczenie go bez ważnego dokumentu podróży, nawet jeśli są naturalnymi obywatelami kraju UE.

Powiązane artykuły

Zamknij wersję mobilną