Krótkie podsumowanie historii Londynu (Anglia)

Londyn jest stolicą zarówno Anglii, jak i Wielkiej Brytanii i jest obecnie największym miastem w Wielkiej Brytanii, a także na kontynencie europejskim. Ponieważ została założona przez Rzymian pod nazwą Londinium minęły dwa tysiąclecia, a historia Londynu stopniowo ulegała wielkim zmianom.

Poniżej znajduje się spis wszystkich punktów, którymi zajmiemy się w tym artykule.

Okres rzymski: IV wiek

W 43 roku ne Rzymianie najechali w tym roku to, co teraz znamy jako Londyn. Następnie ustanawiają to, co jest znane jako Britannia (Britannia po łacinie), który obejmuje od centrum na południe wyspy Wielkiej Brytanii.

Okres anglosaski: VI-X wiek

Wielu historyków zgadza się, że niektórzy Rzymianie nadal mieszkali w Londinium w latach 457-604 ne. W tym okresie powstała nowa Lundenwic, saksońska osada handlowa poza murami miasta.

Czasy normańskie i średniowieczne: XI-XV wiek

En 1066 miała miejsce inwazja normańska, rozpoczynając tym samym to, co dziś znane jest jako średniowiecze.

Data ta zaznaczyła się przed i po w historii Anglii, ponieważ wtedy kraj naprawdę stał się zjednoczonym państwem narodowym.

Następnie stoczono bitwę pod Hastings, w której książę Normandii został koronowany na króla Anglii i otrzymał przydomek El Conquistador.

W XV wieku Londyn zyskał bogactwo dzięki domom w Lancaster i Yorku, chociaż walka między nimi zakończyła się dobrze znaną Wojną Dwóch Róż.

Tron przeszedł w ręce króla Edwarda V, gdy miał zaledwie 12 lat, choć na tronie pozostał tylko przez dwa miesiące.

Później król Edward V został zamordowany, ustępując w ten sposób panowaniu Richard III. Ten zmarł w 1485 roku z rąk Enrique Tudora w Batalla de Bosworth.

Czasy Tudorów i Elżbiety: XVI-XVII wiek

Po zabójstwie króla Ryszarda III tron ​​przeszedł w ręce dynastii Tudorów, która pozostała tam do 1603 roku (120 lat). Jest to najbardziej znana angielska dynastia.

Za panowania Tudorów Londyn stał się jednym z najważniejszych miast w Europie, dzięki dobremu rozwojowi handlu i zbieżnemu z odkryciem Ameryki.

W latach 1491-1547 panował król Anglii Henryk VIII i Pan Irlandii. Uważa się, że sprawował on absolutną władzę w całej historii Anglii. Za jego panowania zbudowano Pałac Whitehall i St James's.

Udało mu się także zdobyć Pałac Hampton Court. Został ogłoszony najwyższą głową Kościoła Anglii, aby mógł rozwieść się z Katarzyną Aragońską i poślubić Anę Bolenę. Przejął bogactwo Kościoła, nakazał rozwiązanie klasztorów londyńskich i położył kres kulturze katolickiej w Anglii.

Doprowadziło to do poważnej transformacji City of London, z którego wyłoniło się to, co obecnie znamy jako Hyde Park, Regent's Park i Richmond Park. W 1547 roku zmarł Henryk VIII, a tron ​​odziedziczyła jego córka Maria I Tudor, która przywróciła katolicyzm.

El panowanie Elżbiety I. trwał 45 lat (1558-1603) i jest uważany za złoty wiek w historii Anglii, głównie ze względu na renesans, jakiego doświadczyła literatura angielska. Zaszczepiano też pewną tolerancję religijną.

Krótko mówiąc, Anglia stała się potęgą morską po pokonaniu armii hiszpańskiej w 1558 roku. W tym samym roku powstała też pierwsza mapa Londynu. Miasto stało się pierwszym rynkiem na świecie po inauguracji w 1570 r Giełda królewskaczyli na giełdzie.

W ostatnich latach ery elżbietańskiej zaprezentował John Stow Badanie Londynu, pierwszy tekst, który dotyczył historii miasta. Wielcy angielscy autorzy, tacy jak m.in.William Shakespeare, Ben Jonson czy Christopher Marlowe, odnieśli wielki sukces w teatralnej reprezentacji swoich dzieł w teatrach Róża y Glob.

Okres gruziński: XVIII wiek

Epoka wiktoriańska: XIX - XX wiek

Era współczesna: XX-XXI wiek

Edward, syn królowej Wiktorii, został koronowany na Edwarda VII w Anglii w 1901 roku, w wieku 60 lat. W tym roku rozpoczęło się tak zwane belle époque Londyńczyk. W

23 czerwca 2016 r. Odbyło się referendum w sprawie pozostania Wielkiej Brytanii w Unii Europejskiej. W rezultacie przemawiał za opuszczeniem UE, zjawiskiem znanym w języku angielskim jako „Brexit” (Brytyjski + wyjście).

Wynik ten jednak nie jest wiążący, gdyż przed ostatecznym wyjściem z UE parlament brytyjski będzie musiał uchylić szereg ustaw. Przykładem tego jest Ustawa o Wspólnotach Europejskich de 1972.

Najlepsze zdjęcie autorstwa Kolekcja James Gardiner.

Zamknij wersję mobilną